مناجات ماه محرمی با صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه
هر شب یـتـیم توست دل جـمکرانیام جانـم به لب رسـیده بـیا یـار جـانـیام از بــادهـا نــشـانـیتـان را گـرفــتـهام عمریست عـاجـزانه پی آن نـشانیام طی شد جـوانی من و رؤیت نشد رُخت « شرمـنـده جـوانی از این زندگـانـیم» با من بگو که خیمه کجا میکنی به پا با هجر خود به خاک سیه مینشانیام در این دهه اگر چه صدایت گرفته است یک شب بخوان به صوت خوش آسمانیام در روضه احتمال حضورت قوی تر است شاید به عشق نام عـمـویت بخـوانیام هـم پـیــر قـد خـمـیـدگـی زیـنـب تـوأم هـم داغــدار آن دو لـب خـیـزرانـیام این روزها که حال مرا درک میکنی بگـذار دسـت بـر دل آتــشـفــشـانـیام در به دری برای غلام تو خوب نیست تأییـد کن که نـوکـر صاحب زمـانیام |